Czerwono mi

Nawet po wernisażu...

Piątkowe otwarcie wystawy Czerwona przebiegło pomyślnie, choć nie wiem jak goście przetrwali zaserwowaną im ilość przemów – wino z całą pewnością pomogło. Zostałam obsypana kwiatami i czekoladkami, zrobiono mi więcej zdjęć, niż pewnie zrobią na ślubie, każdy chciał ze mną rozmawiać, a ja byłam tak zdenerwowana, że ledwo panowałam nad głosem w czasie swojej przemowy. Nie lubię być w centrum uwagi. Lubię, gdy w centrum uwagi są moje prace – i wyrażane są o nich pozytywne opinie – ale zdecydowanie gorzej przyjmuję ogólne, długotrwałe zainteresowanie moją osobą większej liczby osób. No i zrobiłam sobie pierwsze w życiu selfie.

Czerwona miała swoją premierę na początku lipca tego roku w Galerii 33 w Ostrowie Wielkopolskim, jednak wówczas przedstawiała ona jeszcze surowe, nie poddane korekcie prace. W Gostyńskim Domu Kultury Hutnik – jeszcze do 5 grudnia – będzie można zobaczyć ostateczne wersje całego cyklu wraz z planszami zawierającymi zapis procesu twórczego – moje szkice i notatki odręczne.

U podstaw Czerwonej leży moja fascynacja alternatywnymi wersjami znanych baśni. Cykl opierający się na postaci i historii Czerwonego Kapturka, w początkowych planach miał prezentować różne style graficzne, a nie głębszą analizę samego dzieła. Jednak pomysł ten odrzucił mój promotor, zalecając przeprowadzenie badań i bardziej analitycznego podejście do tematu. Zapoznałam się z kilkunastoma wersjami bajki – od bardzo współczesnych, po przekazy ludowe, gdzie trup ścielił się gęsto – oraz jej interpretacjami psychologicznymi. Następnie starałam się znaleźć dla tego wszystkiego wspólny mianownik. Zastanawiałam się, jakby wyglądała cała historia, gdyby Kapturek spotykając wilka, miał lat kilka, kilkanaście i kilkadziesiąt. W rezultacie spojrzałam na główną postać i jej przygodę, bardziej metaforycznie.

Na wernisażu nie zabrakło również prasy. Jednak trochę zdziwiło mnie, skąd w tekście, który przeczytałam na swój temat, stwierdzenie, że pragnę w przyszłości zostać twórcą plastycznym – grafikiem i to wcale nie najgorszym, jestem już od jakiegoś czasu. Nie za długiego, ale jednak. Może wpływ na to miała informacja, że cykl stanowi część niedawno obronionej pracy licencjackiej, co mogło sugerować, że jestem dużo młodsza i niedoświadczona. A może ktoś źle zrozumiano zdanie z informatora, że pragnę stać się wziętym specjalistą, kto wie?

Gdybyście byli w okolicy, serdecznie zapraszam do obejrzenia wystawy.

Relacja z jednej prasy lokalnej: Gostyń24